Το πουλί του Σάκη...

γράφει το κορίτσι του διπλανού portal

Παίδες μου αγαπημένοι, προχτές έλαβα ένα πολύ παράξενο τηλεφώνημα στο χωριό. Ήταν η θειά μου, η μάνα-τζερ του ξαδέρφου μου του Σάκη. Δεν φαντάζομαι να το ξεχάσατε το ξαδερφάκι μου ρεμάλια. Μιλάμε για το κόσμημα του οικογενειακού μου δέντρου, ενός τύπου τόσο αραχτού και χουχουλιάρη που υποψιαζόμαστε πως δεν είναι παιδί του θείου και της θείας αλλά της θείας μου και του καναπέ. Κυκλοφορούν φήμες ότι κατά την περίοδο της σύλληψής του η θειά μου δεν πηδιότανε με το θείο γιατί ένιωθε χοντρή και μαλάκω (και κάπως έτσι ήταν, δεν είχε άδικο, επρόκειτο για μια λάμψη αυτογνωσίας) και γι' αυτό δεν ξεκούναγε από τον καναπέ. Do the math!

Ο Σάκης, λοιπόν, με το ζόρι σηκώνεται το πρωί να πλύνει τα μούτρα του. Με τη ζωή, τη δουλειά, τον δρόμο, τα μπαρ και τα λοιπά παραφερνάλια της ζωής έχει κόψει σχέσεις. Και με τις σχέσεις επίσης έχει κόψει σχέσεις. Μια γκόμενα κατάφερε, όχι να τον κουνήσει απ΄ τον καναπέ, αλλά να τον παραμερίσει λιγάκι ώστε να χωρέσει κι αυτή δίπλα του, αλλά δεν κράτησε πολύ. Μια μέρα το Μαράκι γνώρισε έναν πολύ προχωρημένο φίλο του Σάκη που είχε έρθει για βίζιτα, πετάχτηκαν κάποια στιγμή μαζί στο περίπτερο για τσιγάρα κι έγινε η ίδια καπνός. Μόλις γεύτηκε την πικρή γεύση της προδοσίας, ο Σάκης απλώθηκε ξανά σε ολόκληρο το μήκος του καναπέ και αναφώνησε: ευτυχώς που την έκανε ρε πούστη, είχε πιαστεί το δεξί μου μπούτι.

Αυτό το προγκρέσιβ καθιστικό  life style είχε ρίξει τη θειά μου στα πατώματα. Πρώτον, μίσθωσε έναν ψυχίατρο να κάνει βίζιτες στον Σάκη κατ' οίκον μπας και τον πείσει να σηκωθεί κάποια στιγμή πριν πεθάνει για να πάει να ζήσει. Δεύτερον, συναντιόταν μια φορά την εβδομάδα με τη δικιά μου τη μάνατζερ (και  αδερφή της), πίναν καπουτσίνα και κλαίγανε τη  μοίρα τους: η δικιά μου δεν μπορούσε να με παρουσιάσει στον κόσμο γιατί είχα εξαφανιστεί και η δικιά του δεν μπορούσε να τον κρύψει απ' τον κόσμο γιατί ήταν πάντα ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς στη μέση καναπέ που ήταν στη μέση του λιβιγκρού. Μετά κάνανε διαγωνισμό ποια ήταν πιο άτυχη και πιο δυστυχισμένη και όποια κέρδιζε πλήρωνε το μανικιούρ-πεντικιούρ της άλλης.

Το να μου τηλεφωνήσει η θειά μου, λοιπόν, για να μου ζητήσει βοήθεια, σήμαινε δυο πράγματα: Ή α) ο  ψυχαναλυτής πέτυχε και ο Σάκης σηκώθηκε και περπάτησε σαν τον παραλυτικό της Καπερναούμ ή  β) τα 'παιξε ο ψυχίατρος ή ο καναπές και σηκώθηκαν και οι δύο και φύγανε ώστε να απαλλαγούν επιτέλους απ' τον Σάκη. Ό,τι απ' τα δύο κα να 'γινε ήταν emergency, οπότε τσακίστηκα να βγάλω εισιτήριο με το πρώτο πλοίο και να 'ρθω να αναλάβω δράση. Όταν έφτασα πήγα κατευθείαν σπίτι του και άνοιξα –είχα πάντα ένα  δεύτερο κλειδί. Η θειά μου θα ήταν στη δουλειά λογικά και ο Σάκης στον καναπέ λογικά. Μπήκα ακροπατώντας για να μην τον ξυπνήσω και μου αγριευτεί. Προς μεγάλην έκπληξή μου ήταν ξύπνιος και μάλιστα καθιστός στον καναπέ και πληκτρολογούσε κάτι στο κινητό. Τρελάθηκα. Τέτοια ενεργητικότητα χρόνια είχα να τη δω. Λες να το ριξε στην κόκα το ξαδερφάκι μου;

-Σάκη, δεν θα με χαιρετίσεις ρε μαλάκα;
-Μισό, τελειώνω.
-Τι κάνεις εδώ ρε μαλάκα;
-Αναμεταδίδω τη ζωή, μου λέει ενώ πληκτρολογούσε.
-Ποια Ζωή; Τη Λάσκαρη;
-Αυτήν εδώ.

(Κοίταξα γύρω γύρω αλλά δεν κατάφερα να εντοπίσω κανένα ίχνος ζωής, πλην μιας αλλοπαρμένης μύγας που τον γυρόφερνε)

-Πού  την αναμεταδίδεις ρε Σάκη; Στο Ιράν;
-Στο Ιράκ, στη Κουάλα Λουμπούρ, στο νότιο Βιετνάμ, στα Πετράλωνα, παντού. Αυτό είναι το θαύμα του τουήτα. Είσαι μέσα στη ζωή, ρε. Όλη την ώρα. Και η ζωή είναι γαμάτη, καλά μου έλεγε ο ψι μου.

Έριξα ξανά μια ματιά στο λιβιγκρού, μπας και είχε κρυφτεί πουθενά καμιά ζωή και μου είχε ξεφύγει. Μπααα. Νέκρα. Ακόμα και η μύγα είχε λακίσει.

-Μπας και μπερδεύεις τη ζωή με την πληκτρολόγηση ρε Σάκη;
-Τι; Μισό.

Δεν άντεξα. Πήγα πάνω απ' την κεφάλα του και διάβασα: «My cousin is here. She said: don’t confuse life with typing.(She is a bitch but I love her)”

-Τρελάθηκες ρε μαλάκα; Τι γράφεις; Χέστηκαν στο Βιετνάμ για την πάρτη μου.
-Μην το λες αυτό.
-Και τι να πω;
-Μισό. Σκάσε λίγο. Προσπαθώ να βρω κάτι αστείο να πω γιατί δεν μ' ακολούθησε κανένας σήμερα.
-Και από πότε θες ακολούθους ρε βλαμμένο;
-ΣΕ παρακαλώ. Αυξάνει τον αυτοσεβασμό μου. Α, να, να, έσκισες ξαδερφάκι. Μου γράφει ο @ΚΟπρίτης, ine mounara I xaderfi sou?
-Δεν ακούγεται και πολύ βιετναμέζος ο κοπρίτης.
-Πωωω μαλάκα, γαμάτο, είμαστε το επίκεντρο  τώρα. Γαμάμε τώρα.
-Τώρα μπέρδεψες το σεξ με την πληκτρολόγηση. Πιο ανησυχητικό.
-Λυσσάνε να σε γνωρίσουν ρε σου λέω. Να κι άλλος. Μου γράφει «Τι ράτσα είναι; Θέλω να τη γνωρίσω στο σκύλο μου». Κι άλλος μου γράφει
-Τι;
-«Χεστήκαμε».
-Αυτόν θέλω να τον γνωρίσω εγώ. Μ΄αρέσει ο τρόπος που σκέφτεται.
-Ναι γαμάτος  είναι. Τον ακολουθούν 7.897.
-Εσένα σε ακολουθεί κανείς;
-Αμέ. 156 μέσα σε 12 μέρες.
-Είναι κανας ψυχίατρος μέσα σ΄αυτούς ή θα τρέχουμε στον ΕΟΠΥΥ;
-Σκάσε ρε. Σαν τη μάνα μου κάνεις. Μιλούσε προχτές στο τηλέφωνο με τη δικιά σου για μένα, σαν να μην ήμουν μπροστά. Της έλεγε «Δεν ξέρω τι να τον κάνω πια; Όλο με το πουλί ασχολείται. Όχι με το δικό του μωρή, μακάρι να ασχολιόταν με το δικό του. Μ' ένα μπλε ασχολείται»

Κα τότε, ένα φως άστραψε μέσα μου, παίδες μου αγαπημένοι. Γι' αυτό ασχολείστε όλοι σαν τρελοί με το μπλε πουλί. Για να μην ασχοληθείτε με το δικό σας.

protagon.gr