Πορνεία: το βιαιότερο επάγγελμα του κόσμου...
Είτε πρόκειται για την δουλειά μας, την οικογένειά μας, τους αντιπροσωπευτικούς μας θεσμούς, καμία σφαίρα της κοινωνίας μας δε βρίσκεται στο απυρόβλητο της παλιότερης σχέσης κυριαρχίας του κόσμου: αυτής του ενός φύλου επί του άλλου. Η νεότητα μάλιστα είναι ιδιαίτερα ευάλωτη.
Τα στερεότυπα παγιώνονται μεταξύ 16 και 30 ετών. Τότε επίσης είναι που εμφανίζονται τα πρώτακρούσματα βίας. Μεταξύ αυτών, η πορνεία, η απαγόρευση της οποίας θα συζητηθεί μέσα στο 2013. Πρόκειται για μια θετική εξέλιξη. Είναι πράγματι καιρός να ανοίξουμε ένα δημοκρατικό διάλογο που υπερβαίνει τα στερεότυπα και αποκαθιστά μια σειρά από αλήθειες.
Η πορνεία, που παγιδεύει γυναίκες και άνδρες, συχνά ισοβίως, ισοδυναμεί με τη θανατική τους καταδίκη. Η διατύπωση μοιάζει υπερβολική διότι τα στοιχεία είναι ανηλεή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη μόνη χώρα που έχει δημοσιεύσει ανάλογα στοιχεία, το προσδόκιμο επιβίωσης για τα άτομα που εκπορνεύονται είναι τα 34 έτη. Οι πόρνες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της σεξιστικής βίας και είναι πιο έκθετες στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Όσες επιβιώνουν, έχουν τέτοια τραύματα στον ψυχολογικό τομέα που συχνά η ψυχική τους κατάσταση παρομοιάζεται με εκείνη των βετεράνων πολέμων.
Αυτά τα βίαια επεισόδια δεν μπορούν να αποδίδονται σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα που ριζώνει στην πατριαρχική μας κοινωνία και συντηρείται χάρη στη γενική αδιαφορία. Η ετυμηγορία είναι τελεσίδικη: τα θύματα είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες· οι μαστροποί σχεδόν πάντα άνδρες και οι πελάτες πάντοτε άνδρες. Οι γυναίκες έχουν δικαίωμα να μετατρέπουν το σώμα τους σε εμπόρευμα, κι οι άνδρες δικαίωμα να το καταναλώνουν και να κερδίζουν από αυτό. Ακόμα κι όταν υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι σωματέμποροι καταδικάζονται, οι πελάτες τη βγάζουν πάντα καθαρή.
Είναι ώρα να δράσουμε. Πρόκειται για ζήτημα δημοκρατίας. Να σπάσουμε τη μυστικοπάθεια, τους κύκλους της αλληλοκάλυψης που ευνοούν ένα σύστημα οικονομικής εκμετάλλευσης της μιζέριας των γυναικών και της κυριαρχίας των ανδρών. Πρόκειται για έναν αγώνα για ισότητα και ελευθερία. Για να σπάσουμε τα δεσμά του χρήματος που σκλαβώνει, ενώ οι σεξουαλικές επιθυμίες απελευθερώνουν.
Η πορνεία, που παγιδεύει γυναίκες και άνδρες, συχνά ισοβίως, ισοδυναμεί με τη θανατική τους καταδίκη. Η διατύπωση μοιάζει υπερβολική διότι τα στοιχεία είναι ανηλεή. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τη μόνη χώρα που έχει δημοσιεύσει ανάλογα στοιχεία, το προσδόκιμο επιβίωσης για τα άτομα που εκπορνεύονται είναι τα 34 έτη. Οι πόρνες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της σεξιστικής βίας και είναι πιο έκθετες στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Όσες επιβιώνουν, έχουν τέτοια τραύματα στον ψυχολογικό τομέα που συχνά η ψυχική τους κατάσταση παρομοιάζεται με εκείνη των βετεράνων πολέμων.
Αυτά τα βίαια επεισόδια δεν μπορούν να αποδίδονται σε μεμονωμένες περιπτώσεις. Πρόκειται για ένα κοινωνικό πρόβλημα που ριζώνει στην πατριαρχική μας κοινωνία και συντηρείται χάρη στη γενική αδιαφορία. Η ετυμηγορία είναι τελεσίδικη: τα θύματα είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία γυναίκες· οι μαστροποί σχεδόν πάντα άνδρες και οι πελάτες πάντοτε άνδρες. Οι γυναίκες έχουν δικαίωμα να μετατρέπουν το σώμα τους σε εμπόρευμα, κι οι άνδρες δικαίωμα να το καταναλώνουν και να κερδίζουν από αυτό. Ακόμα κι όταν υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι σωματέμποροι καταδικάζονται, οι πελάτες τη βγάζουν πάντα καθαρή.
Είναι ώρα να δράσουμε. Πρόκειται για ζήτημα δημοκρατίας. Να σπάσουμε τη μυστικοπάθεια, τους κύκλους της αλληλοκάλυψης που ευνοούν ένα σύστημα οικονομικής εκμετάλλευσης της μιζέριας των γυναικών και της κυριαρχίας των ανδρών. Πρόκειται για έναν αγώνα για ισότητα και ελευθερία. Για να σπάσουμε τα δεσμά του χρήματος που σκλαβώνει, ενώ οι σεξουαλικές επιθυμίες απελευθερώνουν.
Η Laure Delair είναι αντιπρόεδρος της «εθνικής ένωσης Γάλλων φοιτητών» (UNEF, φοιτητική παράταξη που πρόσκειται στη γαλλική κομμουνιστική αριστερά)
Πηγή: Προοδευτική Πολιτική
Σχόλια