Το αίτημα κάποιας αισιοδοξίας...

του Ριχάρδου Σωμερίτη
Είναι φαίνεται πολύ εύκολο να καθορίζεις όταν δεν κυβερνάς το τι πρέπει να κάνουν όσοι έχουν την ατυχία να κυβερνούν. Λένε και γράφουν: να κάνουμε αυτό και το άλλο και λύνουμε το πρόβλημα. Να, όπως ο Αντωνάκης Σαμαράς αλλά και τόσοι «γραφιάδες».
Μία από τις σοφές ιδέες τους είναι ότι χρειάζεται ανάπτυξη γιατί χωρίς αυτή δεν πρόκειται ποτέ να ξεπληρώσουμε τα χρέη μας. Μαθηματικά, η πρόταση είναι άψογη. Αλλά δεν περιλαμβάνει δυστυχώς και την απάντηση στο ερώτημα: πώς θα πετύχουμε την ανάπτυξη όταν δεν υπάρχουν κεφάλαια και επιχειρηματίες έτοιμοι όχι να κατασπαράξουν επιδοτήσεις αλλά να αναλάβουν κάποιο ρίσκο;
Μια άλλη σοφή ιδέα είναι ότι δεν θα πάμε μπροστά ή τέλος πάντων κάπου αν δεν περιοριστεί το κράτος. Αψογη η πρόταση. Αλλά, δυστυχώς, δεν περιλαμβάνει καμιά πειστική και ρεαλιστική απάντηση στο ακόλουθο ερωτηματάκι: να καταργήσουμε το 30%, 40% ή και 50% του Δημοσίου, σύμφωνοι, αλλά ποιοι θα το αντικαταστήσουν σε βασικές κοινωνικές λειτουργίες του, πώς και με ποιο κόστος;
Ας αναφέρουμε ορισμένους συγκεκριμένους τομείς και όχι φυσικά κάτι «φορείς» που κανείς δεν ξέρει πια σε τι είναι χρήσιμοι με εξαίρεση το βόλεμα κάποιων ξεχασμένων γραφειοκρατών. Ας αναφερθούμε, για παράδειγμα, στις ένοπλες δυνάμεις. Ναι, γίνονται και πρέπει να συνεχιστούν οι απόπειρες περιορισμού του τεράστιου κόστους της άμυνας που τόσο συχνά καλύπτουν άλλα τινά. Ποιος δέχεται όμως μια περικοπή των δαπανών αυτών κατά 30%, 40% ή 50% με όλες τις αποστρατείες και, θα έλεγαν οι εθνικώς ανήσυχοι, τους κινδύνους που συνεπάγεται το εγχείρημα;
Αλλο παράδειγμα η Παιδεία. Πολλά είναι δυνατόν να περικοπούν από τον τεράστιο προϋπολογισμό της. Αλλά δεν είναι νοητό να περικόψουμε τη δωρεάν μόρφωση των νέων- και για όσους δεν το καταλαβαίνουν, ας διαβάσουν τα όσα υπέροχα γράφει στο τελευταίο του βιβλίο ο Νίκος Θέμελης και για τη δωρεάν παιδεία («Η Συμφωνία των Ονείρων», Μεταίχμιο, σελ. 154 και επ.). Τρίτο παράδειγμα, η υγεία. Τρωτά και πολυδάπανα τα σημερινά, να τα συγυρίσουμε. Αλλά ποιος δεν καταλαβαίνει τη συμφορά μιας κοινωνίας χωρίς ΕΣΥ (βλέπε ΗΠΑ ως τον Ομπάμα), πλήρως παραδομένης στους εμπόρους;
Δεν είναι πάντα καλοί και αποτελεσματικοί όσοι κυβερνούν, ευτυχώς όμως δεν κλήθηκαν στη θέση τους οι ανέξοδα συνοφρυωμένοι αυστηροί και παντογνώστες κάθε λογής και ποιότητας, φουσκωτοί ή παραφουσκωμένοι συμβουλάτορες. Που, με ελάχιστες εξαιρέσεις των ελάχιστων σοβαρών, το μόνο που προσφέρουν είναι τη συστηματική τους συμβολή στην καταβαράθρωση του ηθικού της χώρας. Οπως όλοι γνωρίζουμε, χωρίς κάποια συλλογική αισιοδοξία και διάθεση δουλειάς, από την κρίση δεν θα βγούμε! ΠΗΓΗ:  www.tovima.gr/

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Κυκλοφορεί ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ ο κουτσοφλέβαρος...

Κυκλοφορεί ο Χριστουγενιάτικος ΚΑΤΟΙΚΟΣ!

Κυκλοφορεί ηλεκτρονικά ο ΚΑΤΟΙΚΟΣ Νοεμβρίου!